Biografi Soekarno Basa Sunda
Présidén
kahiji Republik Indonésia, Soekarno anu dawam digeroan Bung Karno, lahir di
Blitar, Jawa Timur, 6 Juni 1901 sarta maot di Jakarta, 21 Juni 1970. Bapana
ngaranna Raden Soekemi Sosrodihardjo sarta indungna Ida Ayu Nyoman Rai. Sawaktu
hirupna, anjeunna miboga tilu pamajikan sarta dikaruniai dalapan anak. Ti
pamajikan Fatmawati miboga anak Guntur, Megawati, Rachmawati, Sukmawati sarta
Guruh. Ti pamajikan Hartini miboga Taufan sarta Bayu, sedengkeun ti pamajikan
Ratna Sari Dewi, wanoja turunan Jepang ngaranna pituin Naoko Nemoto miboga anak
Kartika..
Mangsa leutik Soekarno ngan sawatara warsih hirup babarengan kolotna di Blitar. Sawaktu SD nepi ka tamat, anjeunna cicing di Surabaya, indekos di imah Haji Oemar Said Tokroaminoto, pulitisi kawakan pangadeg Syarikat Islam. Saterusna nuluykeun sakola di HBS (Hoogere Burger School). Waktu diajar di HBS éta, Soekarno geus Ngadisiplinkeun jiwa nasionalismena. Saucul lulus HBS warsih 1920, pindah ka Bandung sarta nuluykeun THS (Technische Hoogeschool atawa sakola Tekhnik Luhur anu ayeuna jadi ITB). Manéhna junun ngahontal gelar "Ir" dina 25 Méi 1926.
Saterusna, anjeunna ngarumuskeun ajaran Marhaenisme sarta ngadegkeun PNI (Partéi Nasional lndonesia) dina 4 Juli 1927, jeung tujuan Indonésia Merdika. Balukarna, Walanda, ngasupkeunana ka panjara Sukamiskin, Bandung dina 29 Désémber 1929. Dalapan bulan saterusna anyar disidang. Dina pangabelana dijudulan Indonésia ngagugat, anjeunna némbongkeun kemurtadan Walanda, bangsa anu ngaku leuwih maju éta.
Pembelaannya éta nyieun Walanda beuki ambek. Ku kituna dina Juli 1930, PNI ogé dibubarkan. Sanggeus leupas dina warsih 1931, Soekarno ngagabung jeung Partindo sarta sakaligus mingpinna. Balukarna, anjeunna ditéwak deui Walanda sarta dipiceun ka Ende, Flores, warsih 1933. Opat warsih saterusna dipindahkeun ka Bengkulu.
Sanggeus ngaliwatan perjuangan anu cukup panjang, Bung Karno sarta Bung Hatta ngaproklamasiken kamerdekaan RI dina 17 Agustus 1945. Dina sidang BPUPKI tanggal 1 Juni 1945, Ir.Soekarno ngebrehkeun alpukah ngeunaan dasar nagara anu disebutna Pancasila. Tanggal 17 Agustus 1945, Ir Soekarno sarta Drs. Mohammad Hatta ngaproklamasiken kamerdikaan Indonésia. Dina sidang PPKI, 18 Agustus 1945 Ir.Soekarno kapilih sacara aklamasi minangka Présidén Republik Indonésia anu kahiji.
Saméméhna, anjeunna ogé junun ngarumuskeun Pancasila anu saterusna jadi dasar (idéologi) Nagara Kahijian Republik Indonésia. Anjeunna narékahan mngapersatuken nusantara. Komo Soekarno usaha ngahimpun bangsa-bangsa di Asia, Afrika, sarta Amérika Latin jeung Konférénsi Asia Afrika di Bandung dina 1955 anu saterusna ngembang jadi Gerakan Non Blok.
Pemberontakan G-30-S/PKI ngababarkeun krisis pulitik hébat anu ngabalukarkeun tampikan MPR luhur pertanggungjawabannya. Sabalikna MPR mengangkat Soeharto minangka Pajabat Présidén. Kaséhatanana terus memburuk, anu dina poé Minggu, 21 Juni 1970 manéhna maot di RSPAD. Manéhna dimakamkeun di Wisma Yaso, Jakarta sarta dimakamkeun di Blitar, Jatim di deukeut astana ibundanya, Ida Ayu Nyoman Rai. Pamaréntah menganugerahkannya minangka "Pahlawan Proklamasi".
Mangsa leutik Soekarno ngan sawatara warsih hirup babarengan kolotna di Blitar. Sawaktu SD nepi ka tamat, anjeunna cicing di Surabaya, indekos di imah Haji Oemar Said Tokroaminoto, pulitisi kawakan pangadeg Syarikat Islam. Saterusna nuluykeun sakola di HBS (Hoogere Burger School). Waktu diajar di HBS éta, Soekarno geus Ngadisiplinkeun jiwa nasionalismena. Saucul lulus HBS warsih 1920, pindah ka Bandung sarta nuluykeun THS (Technische Hoogeschool atawa sakola Tekhnik Luhur anu ayeuna jadi ITB). Manéhna junun ngahontal gelar "Ir" dina 25 Méi 1926.
Saterusna, anjeunna ngarumuskeun ajaran Marhaenisme sarta ngadegkeun PNI (Partéi Nasional lndonesia) dina 4 Juli 1927, jeung tujuan Indonésia Merdika. Balukarna, Walanda, ngasupkeunana ka panjara Sukamiskin, Bandung dina 29 Désémber 1929. Dalapan bulan saterusna anyar disidang. Dina pangabelana dijudulan Indonésia ngagugat, anjeunna némbongkeun kemurtadan Walanda, bangsa anu ngaku leuwih maju éta.
Pembelaannya éta nyieun Walanda beuki ambek. Ku kituna dina Juli 1930, PNI ogé dibubarkan. Sanggeus leupas dina warsih 1931, Soekarno ngagabung jeung Partindo sarta sakaligus mingpinna. Balukarna, anjeunna ditéwak deui Walanda sarta dipiceun ka Ende, Flores, warsih 1933. Opat warsih saterusna dipindahkeun ka Bengkulu.
Sanggeus ngaliwatan perjuangan anu cukup panjang, Bung Karno sarta Bung Hatta ngaproklamasiken kamerdekaan RI dina 17 Agustus 1945. Dina sidang BPUPKI tanggal 1 Juni 1945, Ir.Soekarno ngebrehkeun alpukah ngeunaan dasar nagara anu disebutna Pancasila. Tanggal 17 Agustus 1945, Ir Soekarno sarta Drs. Mohammad Hatta ngaproklamasiken kamerdikaan Indonésia. Dina sidang PPKI, 18 Agustus 1945 Ir.Soekarno kapilih sacara aklamasi minangka Présidén Republik Indonésia anu kahiji.
Saméméhna, anjeunna ogé junun ngarumuskeun Pancasila anu saterusna jadi dasar (idéologi) Nagara Kahijian Republik Indonésia. Anjeunna narékahan mngapersatuken nusantara. Komo Soekarno usaha ngahimpun bangsa-bangsa di Asia, Afrika, sarta Amérika Latin jeung Konférénsi Asia Afrika di Bandung dina 1955 anu saterusna ngembang jadi Gerakan Non Blok.
Pemberontakan G-30-S/PKI ngababarkeun krisis pulitik hébat anu ngabalukarkeun tampikan MPR luhur pertanggungjawabannya. Sabalikna MPR mengangkat Soeharto minangka Pajabat Présidén. Kaséhatanana terus memburuk, anu dina poé Minggu, 21 Juni 1970 manéhna maot di RSPAD. Manéhna dimakamkeun di Wisma Yaso, Jakarta sarta dimakamkeun di Blitar, Jatim di deukeut astana ibundanya, Ida Ayu Nyoman Rai. Pamaréntah menganugerahkannya minangka "Pahlawan Proklamasi".
Komentar
Posting Komentar
Komentar yang sopan ya!